Burada meleklerin Tanrı tarafından cennete gitme yolculuğuna çıkanlara yardım etmek üzere gönderildiklerini görüyoruz. Bunlar hizmetlerini sadece Tanrı’ya olan bağlılıkları nedeniyle yapan ilgisiz göksel varlıklar değildir. Aksine, insana büyük bir ilgi duyarlar. İmanlıysanız, bugün yaşamınızı koruyan melek ya da melekler, yollarınızdan tövbe ettiğiniz ve İsa’yı izlemeye başladığınız zaman sevinçle ilahiler söylediler:

“Size şunu söyleyeyim, aynı şekilde Tanrı'nın melekleri de tövbe eden bir tek günahkâr için sevinç duyacaklar.” (Luka 15:10, İncil)

Tövbe etmek demek, üç konuda fikrinizi değiştirmek demektir. Tanrı hakkında ve hangi Tanrı’ya inanacağınız hakkında. Kendiniz hakkında ve ne kadar iyi şeyler yapsanız da azaltamayacağınız günahkarlığınız hakkında. İsa ve kurtaran gücü hakkında. Koruyucu meleklerimiz, Tanrı’nın insanları günahın gücü ve cezasından korumak için sağladığı her çareyi dünyaya getirmek konusunda çok isteklidirler. 

“Şimdi size de bildirilen gerçeklerle kendilerine değil, size hizmet ettikleri onlara açıkça gösterildi. Bu gerçekleri gökten gönderilen Kutsal Ruh'un gücüyle size Müjde'yi iletenler bildirdi. Melekler bu gerçekleri yakından görmeye büyük özlem duyarlar.” (1. Petrus 1:12, İncil)

İncil’deki bu ayet eski zamanlardaki peygamberlerin İsa Mesih hakkında söyledikleri ve bizlerin şimdi anlayabildiği vahiyleri göstermişlerdir. İsa'nın öleceginin peygamberler tarafından önceden bildirildiği o idam tepesini önceden görebiliyorlardı. Biz ise, gördük ve İsa’nın yaptıklarına hayranlıkla bakıyoruz. Çarmıha bakıp İsa’nın zaferle ‘Bittim’ değil Tamamlandı!’ dediğini görüyoruz: “İsa..."Tamamlandı!" dedi ve başını eğerek ruhunu teslim etti.” (Yuhanna 19:30, İncil). Yerimize verdiği kurban ölümü tamamlandı. Bu artık gelecekte olacak bir şey değil. Tarihte gerçekleşmiş bir olay ve üç gün sonra ölümden dirilmiş olması, ölümü yendiğini ve günahlarımızın cezasını yüklendiğini gösteriyor.  

Bu ayette üç tip öğrenci ya da araştırmacı görülüyor. İnsanın İsa Mesih aracılığıyla kurtuluşu konusuyla yakından ilgileniyorlar. İsa’yla ilgili peygamberlikleri verenler var. Peygamberliklere bakıp, bunların gerçekleşmesine tanıklık eden elçiler var. Ve melekler var.

Asıl sorumuz hepimizin bir koruyucu meleği olup olmadığıydı. Daha önce de söylediğim gibi meleklerin cennete gitmeyecek olanları koruduğu konusunda Kutsal Kitap’ta kanıt yoktur, fakat gidecek olanlar için Tanrı tek bir imanlıyı korumaları için bile meleklerden oluşan orduları görevlendirebilir.  

“RAB'bin meleği O'ndan korkanların çevresine ordugah kurar. Kurtarır onları.” (Mezmur 34:7, Eski Antlaşma)

Bazen Tanrı birçok ulus üzerinde tek bir meleği bazen de tek bir çocuk için pek çok meleği görevlendirir. Meleklerini kendi isteği uyarınca ve bizim yararımıza olacak şekilde, çeşitli şekillerde atar. 

Hıristiyan olsa da olmasa da Tanrı’nın her çocuk için koruyucu bir melek atadığıyla ilgili olarak İncil’de kaynak gösterilen ayet Matta İncili’ndedir. Bakalım ne diyor:

“Bu küçüklerden birini bile hor görmekten sakının! Size şunu söyleyeyim, onların göklerdeki melekleri, göklerdeki Babam'ın yüzünü her zaman görürler.” (Matta 18:10-11) 

Sadece bu ayeti okursak, küçük çocukların her birinin bir koruyucu meleği olduğunu ima ettiğini söyleyebiliriz. Fakat ayeti çevresindeki ayetlerle birlikte, içinde bulunduğu bağlam içinde okumalıyız. Bu bölümdeki iki ayeti daha okursak İsa’nın çocuklardan, yani yaşı küçük olanlardan söz etmediğini görürüz. İsa burada çocukça davranışları olanlardan söz ediyor.    

“Bu sırada öğrencileri İsa'ya yaklaşıp, "Göklerin Egemenliği'nde en büyük kimdir?" diye sordular.
İsa, yanına küçük bir çocuk çağırdı, onu orta yere dikip şöyle dedi: ‘Size doğrusunu söyleyeyim, yolunuzdan dönüp küçük çocuklar gibi olmazsanız, Göklerin Egemenliği'ne asla giremezsiniz. Kim bu çocuk gibi alçakgönüllü olursa, Göklerin Egemenliği'nde en büyük odur. Böyle bir çocuğu benim adım uğruna kabul eden, beni kabul etmiş olur. Ama kim bana iman eden bu küçüklerden birini günaha düşürürse, boynuna kocaman bir değirmen taşı asılıp denizin dibine atılması kendisi için daha iyi olur. İnsanı günaha düşüren tuzaklardan ötürü vay dünyanın haline! Böyle tuzakların olması kaçınılmazdır. Ama bu tuzaklara aracılık eden kişinin vay haline! Eğer elin ya da ayağın günah işlemene neden olursa, onu kesip at. Tek el, tek ayakla yaşama kavuşman, iki elle, iki ayakla sönmez ateşe atılmandan iyidir. Eğer gözün günah işlemene neden olursa, onu çıkar at. Tek gözle yaşama kavuşman, iki gözle cehennem ateşine atılmandan iyidir. Bu küçüklerden birini bile hor görmekten sakının! Size şunu söyleyeyim, onların göklerdeki melekleri, göklerdeki Babam'ın yüzünü her zaman görürler.” (Matta 18:1-10)

Bu bölümde ‘bu küçükler’ sözü harfiyen değil, temsili olarak anlaşılmalıdır. İsa, her yaşta küçük çocukların ruhuna sahip olabilecek Hıristiyanlar’dan söz ediyor. İsa’yı izleyenler yumuşak ruhlu olmalılar çünkü bu şekilde her şeye gücü yettiği halde alçakgönüllü olan Çobanları'na benzeyebilirler. İman etmeyen dünya bu gibi nitelikleri küçümseyebilir ama yine de insanın böbürlenmesine kendi büyüklüğü ve iyiliği kadar neden olan başka hiçbir şey yoktur. Çoğunlukta olan kibirli ve kötüler, azınlıkta olan yumuşak huylu ve alçakgönüllüleri her zaman küçük görecektir. 

Bu bölüm aslında İsa’yı izleyen kişilerin sahip olması gereken niteliklerle ilgilidir. Gerçek büyüklük nedir? İsa küçük çocuklardan birini yanına çağırıp aralarında durmasını istiyor. Öğrencilerine bakıp çocuğu gösteriyor ve iki şeyi hatırlatıyor. Birincisi, cennete girmek için insanın çocuk gibi olması gerekiyor, ikincisi, cennete çağrılana kadar diğer insanlara çocukça bir saflıkla davranmaları gerekiyor.