Bu yazı dizisini hazırlamamın nedeni birçoğunuzun bunun farkında olmamasıdır. Yeni Antlaşma Kilisesi ve Katolik Kilisesi’nin farklı olmasını beklemeli miydik? Kesinlikle hayır. Günümüzde Katolik Kilisesi tamamıyla İncil’deki asıl kiliseye benzemelidir çünkü gerçek kilisenin üzerine kurulduğu Kutsal Yazılar değişmedi. Dağın hangi tarafından yaşarsak yaşayalım fark etmez. Hangi yüzyılda olduğumuz önemli olmamalı.

“Bildiğiniz bu şeyleri yaparsanız, ne mutlu size!”  (Yuhanna 13:17, İncil)

İsa’nın burada söylediği tüm buyrukları için geçerlidir. Bize faydası dokunan İncil’in öğretişlerini sadece anlamak değildir. Önemli olan bunları uygulamaktır. İman işte budur. İman, Tanrı’nın söylediğini işitmek ve sonra buna göre harekete geçmektir. Yeni Antlaşma Kilisesini tarih boyunca değişmeden ortaya çıkması için yönlendirecek yeteri kadar ışık vardır. Fakat yanılabilecek dindar insanlar bu ışıktan yararlanmadılar. Henüz okumadıysanız lütfen bu dizide yer alan birinci yazıyı okuyun, Katolik Kilisesi’nin Gerçekle İlgili Yetkili Kaynağı Nedir? Bunu Size Kim Söyledi? Bakın ve görün, İncil dışındaki kaynaklardan öğretiş ve doktrinleri ekleyerek Kutsal Yazılar’dan uzaklaşan dine ne oluyor?  

“Sözün adımlarım için çıra, yolum için ışıktır.”  (Mezmur 119:105, Eski Antlaşma) 

Tünelden geçerken İsa’ya iman edenler için ışık var mıydı? Bol bol! Dağın öte yanında yolculuğa başlarken bile! Yeni Antlaşma henüz tek bir kitap olarak derlenmediği için sadece Eski Antlaşma’nın ışığını mı kast ediyorum? Hayır öyle demek istemiyorum. Bakalım İsa ne diyor? İsa çarmıha gerilmeden önceki gece öğrencilerine Kutsal Ruh tarafından güçlendirilerek yaşamı ve öğretişlerine tanıklık edeceklerini söyledi.  

“Baba'dan size göndereceğim Yardımcı, yani Baba'dan çıkan Gerçeğin Ruhu geldiği zaman, bana tanıklık edecek. Siz de tanıklık edeceksiniz. Çünkü başlangıçtan beri benimle birliktesiniz.” (Yuhanna 15: 26-27, İncil)

Kutsal Ruh aracılığıyla öğrenciler daha fazla esin alacaktı:

“Size daha çok söyleyeceklerim var, ama şimdi bunlara dayanamazsınız. Ne var ki O, yani Gerçeğin Ruhu gelince, sizi tüm gerçeğe yöneltecek. Çünkü kendiliğinden konuşmayacak, yalnız duyduklarını söyleyecek ve gelecekte olacakları size bildirecek. O beni yüceltecek. Çünkü benim olandan alıp size bildirecek.” (Yuhanna 16:12-14, İncil)

Elçilerin ve onlarla birlikte hizmet edenlerin bazı yazılarında ilk Hıristiyanlar Kutsal Ruh’un peygamberliksel ve yetkili öğretişini gördüler. İsa şöyle öğretmişti, “Koyunlarım sesimi işitir...onlar da beni izler.” (Yuhanna 10:27, İncil). İlk Hıristiyanlar bu yazılarda Kurtarıcılarının sesini duydular. Bu yeni yazıların doktrin konusunda içerdiklerini Eski Antlaşma Yazıları’yla karşılaştırıp uyumlu olduklarını gördüler. Bu öğretişleri yaşamlarında uyguladılar ve değiştiren gücünü deneyim ettiler. Yazılar kendi kendilerinin gerçek olduğunu kanıtlıyordu. Yani eşsiz ilahi bilgelikleri ve güçleri sayesinde yazarının Tanrı olduğunu gösteriyorlardı. Bütün bunlar Katolik Kilisesi henüz var olmadan önce gerçekleşti. 

Yeni Antlaşma Kilisesi yolculuğuna başlamak için tünele girerken ne olduğunu görüyoruz? İlk Hıristiyanların nihai olarak İncil’de yerini alacak çeşitli yazıları okuduklarını, kopyasını çıkardıklarını ve aralarında dolaştırdıklarını görüyoruz. İlk kilise önderleri bu yazıları kendi vaazları ve mektuplarında aktarmaya başladılar.  Elçilerin hala yaşadıkları sırada yazıların bazıları, Tanrı tarafından verilmiş bilgelik ve Kutsal Yazılar’ın geri kalanıyla eşit olarak kabul edildi. “Sevgili kardeşimiz Pavlus'un da kendisine verilen bilgelikle size yazdığı gibi, Rabbimiz'in sabrını kurtuluş fırsatı sayın. Pavlus bütün mektuplarında bu konulardan böyle söz eder. Mektuplarında güç anlaşılan bazı yerler var ki, bilgisiz ve kararsız kişiler, öbür Kutsal Yazılar'ı olduğu gibi bunları da çarpıtarak kendi yıkımlarını hazırlıyorlar.” (2.Petrus 3:15-16, İncil)

Birincisi, İncil’in bu kısmı ne zaman yazılmıştı? Elçi Pavlus esin alarak yazdığı metni yazana kadar Yeni Antlaşma Kilisesi tünel içinde ne kadar yol almıştı? Kesin olarak bilinemiyor fakat mektubun kendisinden Petrus’un yakında ölmeyi beklediğini biliyoruz. “Rabbimiz İsa Mesih'in bana bildirdiği gibi, bedenden ayrılışımın yakın olduğunu biliyorum.” (2. Petrus 1:14, İncil). Tarih bizlere Petrus’un İ.S. 66 yılında, Yeruşalim’in Titus tarafından yıkımından 6 yıl önce şehit edildiğini bildiriyor. Tarihçiler Petrus’un bu mektubu büyük olasılıkla İ.S. 63 veya 64 yılında yazdığını söylüyorlar. Bu da Yeni Antlaşma Kilisesi’nin tünel içinde İsa’nın ölümü, dirilişi ve göğe alınışından beri yaklaşık otuz yıldır yolculuk ettiği anlamına gelir. 

Kilise tarihinde bu zamanda başka yazılar da vardı. Derlenip tek bir kitap, İncil, olarak henüz bir araya getirilmemişlerdi. Fakat bu yazılar imanlılar arasında dolaşıyordu. Bunu ayetlerde açıkça görüyoruz. Pavlus’un yazıları insanların ellerinde olmasaydı insanlar nasıl bunların anlamını çarpıtabilirdi? 

Kuşkusuz bu aynı zamanda Petrus’un, Pavlus’un yazılarını Kutsal Yazılar’ın bir parçası olarak gördüğünün kuşkuya yer bırakmayan bir açıklamasıdır. Bir Yahudi tarafından kullanıldığı anlamda ‘Kutsal Yazılar’ın teknik bir önemi vardı. Esinlenmiş yazılar anlamına geliyordu ve Eski Antlaşma’nın kutsal yazılarını içeriyordu. Petrus bu dili kullandığında, Pavlus’un yazılarını Eski Antlaşma ile aynı düzeyde gördüğünü ima etmiş oluyor.

Petrus Pavlus’un yazıları hakkında başka ne dedi? Gözlemini yanlış anlamayın. “Mektuplarında güç anlaşılan bazı yerler var ki...” Petrus Pavlus’u tarzının belirsizliği konusunda suçlamıyordu. Pavlus’un ne demek istediğini anlamanın güç olduğundan söz etmiyor, Tanrı’nın Pavlus’a öğretmesi için esinlediği büyük gerçekleri anlamanın güçlünü kast ediyor. Bugün aynı yazıları okuduğumda, Tanrı’nın Pavlus’a yazması için güç verdiği düşünce ve konuların büyüklüğünün aklımı zorladığını itiraf etmeliyim. Petrus herhangi bir şekilde Pavlus’un yazdığı gerçekleri sorgulamıyor. Ben de sorgulamıyorum. Bu gerçekler benim yaşamımı değiştirdi.